Praktyka

Trzy wiersze

Zofia Bałdyga
79 odsłon
Zofia Bałdyga 2024, fot Max Pflegel / WDL

czynności cykliczne

Zamieszkiwać wciąż od nowa, wciąż w miejscach,
gdzie dzikie zwierzęta milczą w obecności nieznajomych.

Słowa i cisza się nie znają. Chcesz tworzyć świat?
Po co, skoro istnieje? Słowa rosną głównie w nocy,

a wszystkie nasze historie odpowiadają na nie obrazami
widzianych wcześniej obrazów. Opowiedz to, zanim się wydarzy.

Wypożyczone kształty podają sobie ręce.
Podziwiamy pejzaż od wewnątrz

i natychmiast go zapominamy.
Inaczej już nigdy nie udałoby nam się zasnąć.

 

oddam, zamienię

Niezamieszkany anioł, kuchnia, w której nikt nikogo nie karmi,
ani swoich żywych, ani swoich umarłych, ani swoich śpiących.
Podwójna spacja w ciemnym cudzysłowie.

Złożona obietnica nie dotyka ziemi,
wybiera nieustanny ruch.
Po zmroku próbuje zagonić
cały świat do domu.

Rytuały nad ranem bledną, zamiast witać słońce.
Wymieniamy się błędami,
dokumenty milczą o naszych płciach.

 

próba perspektywy

1.

Kobieta-dom obejmuje wyspę z korzeniami. Nadaje się do roli,
szczególnie z lotu ptaka. Mamy w sobie nieodkryte lądy,
nie jest jednak pewne, czy je zobaczymy. Morze zna granice.

Z żadnego okna nie widać nieba. Dziecko milczy jak kamień,
kamień trwa. Na ziemi wita nas chłód i krach finansowy.
W nocy nie słychać pociągów. Ruchome cele pozostają obojętne,

choć zaglądają do środka. Okna wciąż są gościnne.
W każdej sypialni ktoś zabija czas, sam. Ktoś pilnuje
by nikt tu nie chodził bez imienia, żadne z papierowych ciał.

2.

Zrób dla mnie jakąś minę, zostań twarzą mojego monologu,
mojego oddychającego wiersza. Chcę widzieć wodę i niebo.
Zrób mi cień ze słońca, potem ci go oddam.

 


Zofia Bałdyga – poetka, tłumaczka, pracownica socjalna. Autorka książek poetyckich Passe-partout (2006), Współgłoski (2010), Kto kupi tak małe kraje (Warszawa 2017), Klimat kontynentalny (2021) oraz Poslední cestopisy (2023, nominacja do nagrody Magnesia Litera w kategorii poezja). Pisze po polsku i po czesku. Absolwentka Instytutu Slawistyki Zachodniej i  Południowej UW. Tłumaczka najnowszej poezji czeskiej i  słowackiej. Autorka antologii poezji kobiet Sąsiadki. 10 poetek czeskich (2020) oraz Sąsiadki. 10 poetek słowackich (2022). Za działalność translatorską uhonorowana Nagrodą „Literatury na Świecie” w kategorii „Młoda twarz” (2021). Mieszka w Pradze.

Zdjęcie: Max Pflegel / WDL